Zasady pracy

Przedszkole pracuje w oparciu o programy zgodne z nową podstawą programową:

– „Wspomaganie rozwoju umysłowego trzylatków i dzieci starszych wolniej rozwijających się” Edyta Gruszczyk- Kolczyńska, Ewa Zielińska
– „Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków” Edyta Gruszczyk-Kolczyńska, Ewa Zielińska
– „Jak nauczyć dzieci sztuki konstruowania gier?”- Edyta Gruszczyk- Kolczyńska, Ewa Zielińska
– „Glottodydaktyka” Bronisława Rocławski
– „Wychowanie bez porażek” Thomas Gordon
– „Jak mówić, aby dzieci nas słuchały, jak słuchać, aby dzieci do nas mówiły” Mazlish, Fabe
– „Jak wychować pomysłowo?" K. Mitros
– „Ruch rozwijający” W. Sherbourne
W codziennej pracy z dziećmi nauczyciele posługują się metodami aktywnymi, problemowymi i twórczymi, uwzględniając w ten sposób wszechstronny rozwój podopiecznych.

„Mała żyrafka”

W przedszkolu opracowany został program wstępnej adaptacji „Mała żyrafka”, który opiera się na współpracy przedszkola z rodziną przyszłego wychowanka.

Założeniem programu jest:

• świadome przygotowanie dziecka do życia w warunkach zbiorowego wychowania;
• przygotowanie rodziców do niesienia pomocy własnym dzieciom w rozwiązywaniu problemów adaptacyjnych;
• pomoc nauczycielom w sprostaniu spełnienia oczekiwań dzieci i rodziców.

Program wstępnej adaptacji sprzyja rozładowaniu negatywnych doznań dziecka, wywołanych gwałtownym rozstaniem z rodziną i brakiem wiedzy o nowym środowisku. Jego podstawowym zadaniem jest zapewnienie dzieciom poczucia bezpieczeństwa psychicznego w tym trudnym, przełomowym dla dziecka momencie życia.

Cele główne programu

1. wspomaganie dziecka w procesie przystosowania do życia w warunkach przedszkolnych poprzez umożliwienie mu poznania nowego otoczenia w poczuciu bezpieczeństwa psychicznego;
2. wspomaganie rodziców dzieci rozpoczynających edukację przedszkolną:
   
   • w procesie przygotowania dziecka do przedszkola w sferze psychicznej i instrumentalnej
   • w procesie przygotowania samych siebie do psychicznego rozstania z dzieckiem;
3. wspomaganie pracy nauczycieli dzieci najmłodszych.

Glottodydaktyka

Glottodydaktyka pozwala na łatwiejszy start w nauce szkolnej

Na korzyść tej metody przemawiają wszystkie argumenty. Jest to nauka liter poprzez zabawę i ma wpływ na wszechstronną osobowość dziecka, nie stawiając mu żadnych nakazów i ograniczeń. Rozbudza dziecko poznawczo i stymuluje do samodzielnego myślenia. Glottodydaktyka nakazuje traktować dziecko indywidualnie, a co za tym idzie stosować zróżnicowany poziom trudności do każdego z osobna. Metoda ta pozwala dziecku badać otaczający świat i cieszyć się z własnych osiągnięć.

„Dziecięca Matematyka” E.Gruszczyk-Kolczyńskiej i Ewy Zielińskiej

Pedagogika zabawy

Naturalna, wrodzona metoda uczenia się dzieci przez zabawę. Nierozłącznie wiąże się z odczuwaniem przyjemności i radości z wykonywanych czynności, mających na celu poznawanie nowych wartości i przyswajanie nowych informacji. Stosowane w tej metodzie zabawy muzyczno-ruchowe sprzyjają integracji dzieci w grupie, rozbudzają aktywność, kreatywność i ekspresję ruchową.

Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne

to zestaw ćwiczeń oraz zabaw ruchowych, który wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka. Metoda ta:

• Pozwala rozładować energię poprzez zabawę
• Usprawnia motorykę dziecka
• Umożliwia wydobycie pewności siebie, a co za tym idzie, pokazanie zaangażowania
• Daje swobodę, poznanie własnego ciała, a także własnych możliwości ruchowych

Metoda Ruchu Rozwijającego jest propagowana na całym świecie jako jeden z ważniejszych czynników rozwoju psychomotorycznego młodszych dzieci.

Profil absolwenta naszego przedszkola:

Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej, wykazuje:

• motywację do uczenia się i wysiłku intelektualnego,
• chęć poznawania czegoś nowego,
• umiejętność przyswajania nowych pojęć, logicznego myślenia, korzystania z posiadanych wiadomości, uważnego słuchania,
• umiejętność koncentracji uwagi, pracy przez dłuższy czas, wytrwałość,
• umiejętność radzenia sobie z trudnościami (nie zniechęca się, gdy mu się coś nie uda, podejmuje próby radzenia sobie z zadaniem),
• umiejętność współpracy w grupie (podporządkowuje się poleceniom, normom, umie współdziałać z innymi),
• tolerancję wobec innych narodowości i ras, odmiennych postaw, przekonań,
• samodzielność i odporność na stres (sytuacje problemowe, konflikty z kolegami);

System informowania rodziców o postępach edukacyjnych dzieci

Informowanie rodziców o postępach edukacyjnych dzieci jest bardzo ważnym elementem oddziaływania wychowawczego. Przekazując informacje o aktualnym stanie rozwoju dziecka, koncentrujemy się w szczególności na jego mocnych stronach rozwoju. Jeśli mamy do przekazania informacje, dotyczące trudnych zachowań, to zawsze staramy się mówić także o tych pozytywnych, o osiągnięciach i zaletach. Stwarzamy w ten sposób klimat bezpieczeństwa i zaufania, który potrzebny jest obu stronom w nawiązaniu dialogu i wzajemnym zrozumieniu się. Gromadząc informacje o dziecku, kierujemy się następującymi zasadami:

• nauczyciele są zobowiązani do gromadzenia informacji o dziecku i dokumentowania jego rozwoju; informacje o dziecku zawarte są w arkuszach obserwacyjnych, teczkach indywidualnych, innych dokumentach zbieranych przez nauczycieli,
• rodzice o postępach edukacyjnych swoich dzieci dowiadują się na zebraniach, podczas dni otwartych lub w trakcie indywidualnych rozmów podejmowanych z inicjatywy nauczyciela lub rodzica,
• na koniec roku szkolnego nauczyciele sporządzają pisemną opinię o aktualnym stanie rozwoju dziecka i przekazują ją rodzicom,
• w przypadku dzieci pięcioletnich, realizujących w przedszkolu przygotowanie do podjęcia nauki w szkole, informację o rozwoju dziecka rodzice otrzymują co najmniej dwa razy w roku – po przeprowadzeniu diagnozy wstępnej i końcowej.